- dać komuś, czemuś radę
- спра́виться с ке́м-л., че́м-л.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
dać komuś, czemuś radę
Смотреть что такое "dać komuś, czemuś radę" в других словарях:
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
rada — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. radzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, co się komuś radzi, proponuje; sposób zaradzenia czemuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dać komuś dobrą, przyjacielską radę. Nie posłuchać rady … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rada — ż IV, CMs. radzie; lm D. rad 1. «to, co się doradza, porada; sposób zaradzenia czemuś» Dobra, mądra, praktyczna, życzliwa, cenna, przyjacielska rada. Potrzebować, szukać, zasięgać rady. Pomagać, służyć komuś radą. Prosić kogoś o radę. Słuchać… … Słownik języka polskiego
poradzić — dk VIa, poradzićdzę, poradzićdzisz, poradzićradź, poradzićdził 1. «udzielić komuś rady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie, zalecić komuś środek na coś; doradzić» Poradził nam zaczekać. Poradzę ci, jak to zrobić. Poradziła mu, aby… … Słownik języka polskiego
sprostać — dk I, sprostaćam, sprostaćasz, sprostaćają, sprostaćaj, sprostaćał 1. «dorównać komuś lub czemuś» Sztuka nie sprosta arcydziełom przyrody. Nikt nie sprosta mu w odwadze. 2. «dać sobie radę z czymś, podołać czemuś» Sprostać obowiązkom, trudnościom … Słownik języka polskiego
sprostać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, sprostaćam, sprostaća, sprostaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dorównać komuś lub czemuś; zrównać się, doścignąć, dotrzymać kroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie może sprostać mu w … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nadążyć — dk VIb, nadążyćżę, nadążyćżysz, nadążyćdąż, nadążyćżył nadążać ndk I, nadążyćam, nadążyćasz, nadążyćają, nadążyćaj, nadążyćał 1. «nie zostać w tyle za kimś, dotrzymać komuś kroku» Szedł tak szybko, że nie mogłem nadążyć. przen. Nie mógł nadążyć… … Słownik języka polskiego
